Przejdź do zawartości

Wacław Białkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wacław Białkowski
Data i miejsce urodzenia

30 stycznia 1905
Białystok

Data i miejsce śmierci

25 grudnia 1978
Białystok

Wicewojewoda warszawski
Okres

od 1949
do 1950

Przynależność polityczna

Stronnictwo Demokratyczne

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Odznaka „Zasłużonemu Działaczowi Stronnictwa Demokratycznego”
Złota Odznaka honorowa „Zasłużony Białostocczyźnie”

Wacław Białkowski (ur. 30 stycznia 1905 w Białymstoku, zm. 25 grudnia 1978 tamże) – polski urzędnik państwowy, wicewojewoda białostocki (1944–1949) i p.o. wojewody białostockiego (1945; 1947; 1948–1949), wicewojewoda warszawski (1949–1950).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Białymstoku, był synem Jana. Był uczniem Gimnazjum im. Zygmunta Augusta, pomysłodawcą wydawania gazetki Głos Uczniowski[1]. Studiował prawo na Uniwersytecie Stefana Batorego, uzyskując w 1932 stopień magistra. Podczas studiów związany z lewicą akademicką, przyjaźnił się m.in. z Henrykiem Dembińskim i Stefanem Jędrychowskim. Należał do Polskiej Akademickiej Korporacji Chrześcijańskiej „Conradia”[2]. W latach 1933–1939 zatrudniony w administracji państwowej w Postawach i Głębokiem (m.in. jako wicestarosta tych powiatów). Podczas II wojny światowej pracował fizycznie w Białymstoku. W 1945 wstąpił do Stronnictwa Demokratycznego i został członkiem Tymczasowego Zarządu Wojewódzkiego partii w Białymstoku. Od 1946 do 1948 stał na czele Wydziału Administracyjno-Samorządowego Wojewódzkiego Komitetu SD, był również (do 1949) wiceprzewodniczącym tegoż Komitetu. Następnie (do 1950) pełnił analogiczną funkcję w WK Warszawskim. Zasiadał w Radzie Naczelnej SD.

W 1944 objął obowiązki zastępcy pełnomocnika PKWN na województwo białostockie Jerzego Sztachelskiego (de facto: wicewojewody). Formalnie został mianowany wicewojewodą w kwietniu 1945, urząd sprawując do stycznia 1949. W czasie swej pracy na Podlasiu trzykrotnie pełnił obowiązki wojewody ze względu na częste zmiany na tym stanowisku: na wiosnę 1945, od lutego do sierpnia 1947 i od maja 1948 do stycznia 1949. Był pełnomocnikiem rządu ds. nacjonalizacji przemysłu w województwie białostockim. W wyborach w 1947 wpisany na niemandatowe miejsce na liście tzw. Bloku Demokratycznego w okręgu Białystok. Z rekomendacji SD sprawował mandat radnego Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku (1946–1949).

W styczniu 1949 objął funkcję wicewojewody warszawskiego, którą sprawował do okresu reformy administracji publicznej znoszącej urząd wojewody. Pełnił w tym czasie również funkcję sekretarza Miejskiego Komitetu SD w Pruszkowie. Po odejściu z funkcji wicewojewody był m.in. zastępcą rektora Uniwersytetu i Politechniki Warszawskiej ds. administracyjnych. Kontynuował pracę w aparacie partyjnym. W latach 1951–1952 był wiceprzewodniczącym Stołecznego Komitetu partii, a od 1964 członkiem Stołecznego Sądu Partyjnego. Był też m.in. wiceprzewodniczącym Koła Prawników Dzielnicowego Komitetu SD na Mokotowie.

Żonaty z Walerią ze Zdrodowskich (1911–1999).

Zmarł w 1978. Został pochowany na Cmentarzu Farnym w Białymstoku.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Karol Łopatecki, Karol Łopatecki, Sprawa Lili Rudik. Z dziejów szkolnych gazetek ściennych w okresie międzywojennym, „Rocznik Historii Prasy Polskiej” 20 (2017), 2, s. 91–115., „Rocznik Historii Prasy Polskiej”, s. 94 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Conradia. Spis korporantów na stronie Archiwum Korporacyjnego. archiwumkorporacyjne.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-30)]., archiwumkorporacyjne.pl [dostęp 2020-10-06]
  3. M.P. z 1946 r. nr 119, poz. 219 „za zasługi, położone przy organizacji administracji publicznej służby zdrowia, oświaty oraz za wydajną pracę”.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Wacław Białkowski, Wspomnienia o pracy w województwie białostockim w latach 1944–1949, „Rocznik Białostocki”, Rok V, s. 59–86 (ze zdjęciem na stronie 60).
  • Adam Drążek, Wacław Białkowski, [w:] Słownik biograficzny białostocko-łomżyńsko-suwalski (red. Adam Dobroński), zeszyt 3, Wydawnictwo Prymat, Białystok 2005, s. 15–17.
  • Kurier Polski”, nr 278 z 28 grudnia 1978, s. 2; Tamże, nr 280 z 31 grudnia 1978–1 stycznia 1979, s. 2 (nekrologi umieszczone przez instancje SD).
  • Informacje w BIP IPN.